Hier is de tweede show van het seizoen van Jean-Luc Piraux, dit jaar in de spotlight. Hard, grappig, cynisch, een spektakel dat je na afloop van het applaus nog urenlang bij je kunt houden. Vorig jaar kon je de voorstelling Rage Dedans ontdekken, laat je opnieuw meevoeren in zijn universum met: Met alle zorg in oktober, Must go in november en Six foot on earth in maart.
Er zijn wezens die lijken te ontsnappen aan de tijd en aan sociale conformiteit. Ze kopen geen tijdschriften. Ze leven zuinig. Van een paar appels geplukt in een oude boomgaard waar iedereen een hekel aan heeft; Ze maken de beste compotes en genieten ervan. Deze rebellen tegen de eisen van de moderniteit hebben misschien een smaak, een filosofie, een manier van zijn die des te kostbaarder is omdat deze lijkt te verdwijnen.
“Ik ontmoette Marie zo’n twintig jaar geleden in de bocht van een modderig pad. Ze moet in de tachtig zijn geweest. Haar portret zou snel worden geschetst: een oude kleurrijke jurk, een gebloemde hoofddoek, een jas op haar schouders en een eeuwige tas die duizend-en-een geheimen moet bevatten. Ze kwam terug van haar “eierren” en duwde haar fiets met de hand.
Ik bezocht hem vaak omdat zijn eigenzinnigheid mij aantrok.
Waar ik ook woonde, in de stad of op het platteland ontmoette ik een ‘Marie’. Ik groef in mijn geheugen, scherpte mijn herinneringen aan om een aantal bevoorrechte momenten die ik met Marie heb ervaren, te vertellen en te delen met het theaterpubliek, of beter gezegd deze meerdere ‘Maries’, deze Chaplin-vrouwen, deze vrouwelijke Buster Keatons, deze Karl Valentines buiten de tijd, deze vrouwen zoals Tati, deze laatste van de Mohikanen…’
Théâtre Jardin Passion, Rue Marie-Henriette, Namur, Belgique
